Goedemorgen volgers,

Eergisteren, 25-03, ben ik sinds lange tijd weer op de fiets naar Almelo gegaan. Aangemoedigd door het mooie weer dacht ik, ja ik pak de bike i.p.v. de BMW-bike. De dienst-tijden leenden zich ervoor, misschien kon ik wel heen en terug. Dus om 06.20 ben ik opgestapt. Dat was wel weer even wennen, -2° en oostenwind tegen.

Zoals gezegd, ik had een behoorlijke tijd niet gefietst. Een paar redenen waarom niet. Midden Februari moest ik, beetje onverwacht, naar België voor hervalidering van de rijbevoegdheid. Een volle week weg. Ook hadden wij de hand weten te leggen op een enorme beuken stam voor mooi kachel hout. En ja, daar gaat best wel een beetje tijd in zitten. Begin Maart zijn we nog op hoogte stage geweest naar de sneeuw en afgelopen dagen hebben we een beetje geholpen met een verhuizing. En zeg nou zelf, tijdens de donkere dagen voor dit alles was het ook niet bepaald gezellig fietsen, tóch? Ook was mijn stalen ros tijdens mijn "Belgische week" voorzien van nieuwe tandwielen en ketting en die wilde ik toch niet direct blootstellen aan eventuele zout resten op het wegdek. Vandaar de fietsarme periode .

Enfin, óók ben ik dus aan het eind van de woensdag weer terug gefietst. Wind mee, zon in my face én de korte fietsboks weer an . Dat waren alvast weer zo'n 95 km.

Nu over onze geplande fietstocht. Zo langzamerhand moeten wij er tóch van uit gaan dat het hele avontuur gewoon niet door kan gaan. Om in fietstermen te spreken, het lijkt erop dat het Covid-19 virus ons een stok tussen de spaken gaat steken. Een spaak in het wiel gaat steken . En dat is balen, serieus balen. Natuurlijk, in het grote plaatje van de huidige crisis is het niets, máár toch

Wat rest ons dan? Nou, ik denk dat we toch gewoon doorgaan met het op pijl houden van de opgebouwde "Ausdauer", conditie en ons maar gaan richten op wat dan nog wél mogelijk is. Hoe dan óók, de dagen zijn al alweer behoorlijk aan het langer worden dus dat geeft toch ook weer wat meer mogelijkheden.

Fiets-groeten, Kees & Meindert.